Doron Almog en zijn vrouw kregen een zoon, Eran. Hij werd geboren met een ernstige vorm van autisme en een verstandelijke handicap. “Wij zochten als ouders naar een goede plek om hem te kunnen laten opgroeien. In het overwegend ultraorthodoxe Bnei Brak was een instelling met een heel goede reputatie. Aleh, heette het.

Maar deze instelling was alleen voor orthodoxe jongeren uit orthodoxe gezinnen en dat paste niet bij ons. Maar in 1996 hoorden wij dat er in Gedera een vestiging van Aleh zou worden geopend waar ook niet-orthodoxe jongeren welkom waren. Toen onze Eran daar werd aangenomen, raakte ook ik betrokken bij Aleh.”

‘Wíj zijn gestoord’

“Aleh vroeg mij of ik iets voor de organisatie kon betekenen met mijn netwerk. Ik heb door mijn militaire carrière een behoorlijk netwerk opgebouwd en in korte tijd wist ik veel geld in te zamelen voor de bouw van een nieuw pand bij Aleh in Gedera. Bij die bouw hebben we enorm hoge eisen gesteld aan de esthetiek van het gebouw en de functionaliteit.

We eisten dat er twee personen op één kamer zou komen, terwijl dat er volgens het ministerie van Gezondheid acht mochten zijn! Toen het onderkomen in gebruik werd genomen, belde de leidinggevende van Aleh Gedera me: ‘Niet zij, maar wíj zijn gestoord! Je moet de kinderen eens zien! Ze vinden het geweldig, ze lachen!’ Het was duidelijk zichtbaar hoezeer de kinderen hun nieuwe omgeving waardeerden. Dat bracht mij op het idee voor een heel dorp.”

Omgekeerde integratie

“In Israël worden voor mensen als Eran voorzieningen betaald van hun derde tot hun eenentwintigste jaar. Daarna moet je ‘integreren’ in de maatschappij. Maar voor kinderen als Eran, met een meervoudige zware handicap, is dat onmogelijk. Ze komen dan meestal in een verzorgingshuis terecht, tussen bejaarden, of in het ziekenhuis, waar ze op een gesloten afdeling komen.

Ik wilde iets anders: een dorp waar mensen als Eran kunnen wonen en leven en genieten. Waar alles voor ze aanwezig is: tuinen, dieren, muziek, sport, vermaak … Dat is Aleh Negev. We doen een soort omgekeerde integratie. In plaats van deze hulpeloze mensen te laten integreren in de maatschappij, halen we de maatschappij naar hen. Naast de staf hebben we een heleboel vrijwilligers die komen helpen en er komen veel bezoekers, zodat de mensen in het dorp veel aandacht en liefde krijgen.”

Een beter mens

Dat die omgekeerde integratie zijn vruchten afwerpt, blijkt wel uit het animo om bij Aleh Negev vrijwilligerswerk te doen. “We hebben veel vrijwilligers uit het leger”, vertelt Almog. “Waarschijnlijk door mijn achtergrond. Toen oud-stafchef Benny Gantz een tijdje geleden Aleh bezocht, vroeg hij elke soldaat die als vrijwilliger werkte wat ze deden en wat het ze opleverde. Allemaal zeiden ze dat het werk bij Aleh hen op een of andere manier maakte tot een beter mens. Het werken met de mensen van Aleh, geeft je perspectief op het leven. Het is buitengewoon leerzaam.”

Hogere missie

“Mijn zoon Eran is mijn grootste professor. Hij heeft mij stap voor stap geleerd om een beter mens te worden, voorbereid op een hogere missie. Hij is altijd bij me, in me, als een stille schreeuw. Je kan nog zo’n geweldige vent zijn, zo’n goede generaal, maar wat voor vader ben je voor me? Wat vind je ervan om zo’n zoon te hebben? Schaam je je voor me? Of ben je er voor me? Wat voor wereld ben je bereid te scheppen voor mij en kinderen zoals ik? Aleh is écht het werk van Eran. Ik ben slechts de boodschapper.

Helaas zijn er nog veel te veel ouders die zich schamen voor hun gehandicapte kinderen en ze wegstoppen. Met Aleh laten we zien hoe het ook kan. Hoe het zou moeten. Langzamerhand werken we zo aan een betere wereld.”

Aleh Negev

Vlakbij de woestijnplaats Ofakim ligt Aleh Negev, een klein dorp met woningen, een ziekenhuis, mooi aangelegde tuinen, een mini-dierentuin, een zwembad, teveel om op te noemen. “We hebben zo’n beetje elke denkbare vorm van therapie in huis”, vertelt Doron Almog. Na de dood van zijn zoon Eran, werd het dorp Nahalat Eran gedoopt. Er wonen momenteel zo’n 140 meervoudig zwaar gehandicapte mensen en er werken 230 stafleden (méér dan één op één).

Daarnaast zijn er talloze vrijwilligers en komen er jaarlijks honderden bezoekers. De bewoners zijn dus allerminst geïsoleerd. Naast de vaste bewoners biedt Aleh Negev ook behandelingen aan meer dan vierduizend patiënten uit de omgeving.

Vrijwilligerswerk

Ook mensen uit Nederland zijn van harte welkom om voor een periode van ten minste drie weken vrijwilligerswerk te doen bij Aleh Negev. Voor meer informatie hierover en de mogelijkheden, kunt u contact opnemen met de Nederlands sprekende Shraga Evers die bij Aleh werkt. U bereikt hem via s.evers@aleh-israel.org.