'Waanzin is steeds opnieuw hetzelfde doen en toch een andere uitkomst verwachten.' Deze uitspraak van Albert Einstein is hier van toepassing, want al 80 jaar is er internationaal zo'n 15 keer geprobeerd om vrede te bereiken, door de Palestijnen te laten instemmen met een tweestatenoplossing. De Palestijnen weigerden dat keer op keer omdat ze geen Joodse staat naast zich dulden. Zouden ze dan nu wel naar de onderhandelingstafel gaan en daarna vreedzaam naast de Joden leven?

Volgens internationaal recht kan Israël aanspraak maken op het land inclusief Judea en Samaria (Westbank), de Golan, de Gazastrook, de Sinaï en zelfs Jordanië. Maar Israël was om o.a. politieke redenen bereid om niet alle aanspraken op te eisen, hoewel ze zich overal in het land mogen vestigen (art.6 en 15 mandaat). Artikel 80 van het VN-handvest spreekt over de aan het Joodse volk erkende rechten.

In de bijbelse gebieden Judea en Samaria zijn zo'n 6000 locaties met (bijbels)historische en archeologische waarde (gebied C). Volgens het vredesplan zal 30% hiervan geannexeerd worden (van militaire naar burgerrechten). De resterende 70% zal een toekomstige Palestijnse staat worden. De Jordaanvallei en de Golan zijn van strategisch belang voor Israël.

Palestijnse staat

De internationale gemeenschap lijkt zich meer in te spannen voor een Palestijnse staat dan de Palestijnen zelf. Hoewel die al de facto bestaat in de Palestijnse gebieden Judea en Samaria!

Veel Palestijnen zeggen liever onder Israëlisch dan onder corrupt Palestijns bestuur te willen leven. Hamasleider Ismail Haniya, benadrukte in Iran tijdens de begrafenis van Soleiman, dat de 'droom' van Soleimani, namelijk: de vernietiging van Israël, nooit zal worden vergeten.

Op 'islamitisch grondgebied' mag nooit een Joodse staat worden opgericht, want Israël is een Joodse staat die in strijd is met de sharia op islamitisch grondgebied. Daarom kon Arafat in 2000 niet akkoord gaan met een definitieve vredesovereenkomst. Anders zou hij een ongelovige en een verrader zijn.

Er is geen Palestijnse leider die de grenzen van Israël, in welke vorm dan ook, zal erkennen. Anders worden ze beschouwd als ex-moslim of afvallige.

Zolang de islam bestaat dat zich op de sharia, en niet op de nationale belangen baseert, zal er in ieder geval geen vrede komen tussen de PA en Israël of Hamas en Israël. Het gaat niet om een Arabische-Israëlisch of een Palestijns-Israëlisch conflict, maar om een islamitische strijd!

Aanvallen

Een tweestatenoplossing, gebaseerd op de Oslo-akkoorden, heeft als consequentie een islamitisch bolwerk binnen Israël ter grootte van New Jersey. Maar ook als Israël zich terug zou moeten trekken tot de grenzen van 1967, waar Israël op het smalst zo'n 14 kilometer is, zou dat onverdedigbaar zijn. Vele deskundigen leiders, zowel militair als politiek, noemen dit de 'Auschwitz grenzen'.

In 2018 voorkwam Israël 500 terreuraanslagen en in 2019 waren het er al 560. En er zijn in januari 2020 door terroristen 800 cyberaanvallen op 60 vliegtuigen door Israël voorkomen, bedoeld om de wereldleiders die onderweg waren naar de holocaustherdenking, neer te laten storten. En dit houdt nooit op; ook niet met een Palestijnse staat. Niet Israël kan straffeloos zijn gang gaan, maar de Palestijnen!

De VS heeft zelfs 50 miljard gegeven aan de Palestijnen voor economische ontwikkeling van de Palestijnse gebieden. Dat zou de toekomst voor hun kinderen kunnen zijn. Maar een Palestijn moet voor de islam kiezen en voor het martelaarschap. Palestijnen beschouwen zich niet als een natie, maar als een onderdeel van de islamitische gemeenschap. De Palestijnse kwestie is niet een nationaal issue, maar een islamitische, waardoor een groot deel van dit geld naar wapens gaat om Israël te bestrijden, tunnels om vanuit Gaza Israël aan te vallen, en in de zakken van de Palestijnse leiders beland.

Europese Unie

Zeer verontrustend is dat de EU al begonnen is om de overname (ofwel verovering) van gebied C door de PA te financieren. In de afgelopen 7 jaar besteedde de EU daar een half miljard dollar aan, volgens de Jerusalem Post. De pioniers (kolonisten) zijn hier tegen, want de annexatie betekent Joodse goedkeuring voor een Palestijnse staat, wat bijbels en politiek gezien onjuist is. Geen enkel volk onderhandelt over zijn vaderland. Dit zou een plan zijn om het land dat God aan Abraham, Izaak, Jacob en hun nakomelingen heeft beloofd, permanent te verdelen, waar een oordeel van God op rust, zo staat in Joël 3:1-3.

Hoewel Israël zijn bezittingen terug zou kunnen nemen en omdat Gaza deel uitmaakt van de erfenis van Juda, kan Israël tot nu toe slechts het kwaad bestrijden om een oorlog te voorkomen.

In Richteren staat “Ik heb u uit het land Egypte doen trekken en gebracht in het land dat Ik uw vaderen onder ede beloofd had, en Ik heb gezegd: Ik zal Mijn verbond met u in eeuwigheid niet verbreken, maar gij zult geen verbond sluiten met de bewoners van dit land.”

Het zou een oproep moeten zijn aan christenen om het op te nemen voor Gods land, bedoeld voor Zijn volk. God heeft de grenzen daarvan Zelf vastgesteld!