Ik wil dan ook voorstellen dat in plaats van het verzwijgen van de onderlinge moordpartijen, er gepubliceerd gaat worden dat ook de onderlinge wraak, moorden en standrechtelijke executies indirect veroorzaakt zijn door Israël want als… De verdere onderbouwing laat ik graag aan de creativiteit van onze Nederlandse media en politici over. Zo nodig ben ik bereid om te adviseren hoe een en ander te verwoorden!

Sinds het einde van het Loofhuttenfeest heb ik in mijn gedachten nog nauwelijks aandacht besteed aan het antizionisme dat zowaar tien jaar geleden met redenen omkleed door Timmermans op de Nederlandse beeldbuis duidelijk werd gebracht als synoniem voor antisemitisme.

Goede voornemens

Met mijn gedachten zat ik in de nasleep van de Hoge Feestdagen, dat is positiever en voor mijn fysieke en geestelijke gezondheid veel beter. Op Rosj Hasjana (Joods Nieuwjaar) en Jom Kippoer (Grote Verzoendag) hadden we ons als het ware uit de brede samenleving teruggetrokken en onderzochten we onszelf op onze begane fouten en keken naar interne verbeteringen. Daarna zeven dagen een soort examenperiode om te bezien of de goede voornemens niet bleven bij voornemens maar hun weg naar de praktische uitvoering vonden.

En daarna begon Soekot (Loofhuttenfeest). We komen uit onszelf, treden naar buiten, plaatsen ons onder de open hemel en lopen duidelijk zichtbaar met onze loelav-stellen (bundeltje van vier soorten planten dat Joden gebruiken tijdens het Loofhuttenfeest) in het publieke domein. Anders geformuleerd: van Rosj Hasjana tot en met Jom Kippoer, de Tien Dagen van Inkeer, dienden we de Eeuwige vanuit godvrezendheid. En vanaf de eerste dag van Soekot concentreren we ons op liefde, het dienen van de Eeuwige vanuit vreugde.

En dan, na alle speciale dagen waarin we onszelf min of meer uit het dagelijkse leven hadden teruggetrokken, beginnen we de Thora met de schepping van de wereld. Anders geformuleerd: G’d heeft een wereld neergezet en wil dat wij, de mens, in die wereld Hem dienen. De Hoge Feestdagen waren dagen van voorbereiding hoe wij op deze aardbol moeten leven, want dat is het doel van de schepping, Hem dienen in een samenleving die vol zit met verleidingen en beproevingen.

Waarom G’d dat wilde? Onbekend. Heeft Hij ons nodig? Zeker niet! Anders geredeneerd: voordat we de Thora induiken om te leren hoe we ons als mens naar G’d en onderling dienen te gedragen, moeten we er eerst van doordrongen zijn dat we de facto niet kunnen begrijpen. Als we dat snappen, kunnen we gaan lernen.

De rechtschapene Noach

En dan nu, aanstaande sjabbat, staat de volgende Sidra (Schriftlezing) centraal: Noach. Noach leefde in een tijd dat de samenleving was gedegradeerd. Alles mocht en alles kon. Overspel, ontucht en zelfs seksuele omgang met beesten, bestialiteit, was het normaal geworden. De waarschuwingen van Noach werden niet gehoord. Over Noach vertelt ons de Thora dat hij een Tsadiek, een rechtschapene was, ‘in zijn tijd’.

Onze beroemde verklaarder Rasjie (1040-1105) legt uit dat Noach met kop en schouder uitstak boven de hem omringende samenleving omdat die samenleving gespeend was van iedere vorm van moraliteit. Als Noach geleefd zou hebben in de periode van Avraham zou zijn geestelijk niveau minder zijn opgevallen. Een ander verklaring luidt dat Noach weliswaar als hij benaderd werd en hem werd gevraagd waarom hij de ark bouwde, hij waarschuwde dat G’d de mensheid zou verdelgen vanwege hun ‘alles-mag-en-alles-kan-gedrag’. En daar ging Noach toch ietwat de fout in. Hij wachtte af met waarschuwen tot hij benaderd werd, maar trok er niet zelf op uit.

Verantwoordelijkheid

Met andere woorden: G’d wil van ons allen, van u, mijn trouwe dagboekenier, en zeker ook van mij, dat we onze verantwoordelijkheid nemen en daar waar nodig proberen de brede samenleving de juiste kant op te krijgen. En dus schrijf ik mijn dagboeken en wijs ik de media op hun verantwoordelijkheden, politici op hun plichten en waarschuw ik dat echte vrijheid grenzen moet hebben.

Indien grenzen verdwijnen, politie letterlijk mag worden bespuugd, criminaliteit wordt getolereerd, vrijheid van godsdienst onbeperkt mag zijn, het recht om te demonstreren mag oproepen tot haat en moord… dan is onze vrijheid gedegradeerd tot anarchie. En, zo leren ons de spreuken der vaderen, in een anarchie vreten mensen elkaar op, figuurlijk en ook letterlijk. Figuurlijk, dat er geen afwijkende mening of afwijkend gedrag mag zijn. En letterlijk, dat ieder die anders denkt of daarvan verdacht wordt, standrechtelijk, en liefst ook nog publiekelijk, mag worden afgemaakt.

De sjofar, de ramshoorn, waarmee we de Hoge Feestdagen begonnen, waarschuwt luid: wordt wakker Nederland, dommel niet in!