Gisteren werd in de synagoge Toledot gelezen; de teksten Genesis 25:19- 28:9.

Het begint met de geboorte van Esau en Jakob. Helemaal aan het begin horen we hoe Izak gehuwd is met Rebecca. Hij als enig geborene, drager van de belofte van God aan Abraham en zijn vrouw blikt onvruchtbaar. Zo begint eigenlijk ook Lucas zijn Evangelie. Zacharias en zijn vrouw Elisabeth zijn nadrukkelijk kinderloos.

Advent lijkt een tijd van uitzien naar geboorte. Dat is het ook, maar niet iets vanzelfsprekend. Ik denk aan mensen die juist in deze periode te maken hebben met pijn. De God van Israël laat Zijn Messias niet als vanzelf komen. Hij komt eigenlijk onverwacht, al is er zoveel gebed rondom.

De biddende Izak; het raakt hopelijk onze harten. Het is geen egoïstisch gebed, maar in verlangen of de Heere God de beloofde lijn zal voortzetten. En dat doet Hij dan uiteindelijk ook. Dat verrast ons hopelijk nog steeds.

Advent brengt ons hopelijk juist in deze tijd tot gebed om de vernieuwing, wat de Bijbel dan noemt de wederkomst van Jezus. Hartstochtelijk klinkt dat verlangen aan het einde van Openbaring. Het mag nu opnieuw klinken; zo zal Hij opnieuw komen ook voor u en mij; de Messias van Israël.