Sluiten

Zoeken.

1967 – Vasten voor een goede afloop

Door Petra van der Zande - 

12 juni 2020

western-wall-1967

Joodse bezoekers aan de Westelijke Muur (Klaagmuur), kort na de bevrijding van Jeruzalem in 1967.

“…toen Jozua bij Jericho was, stond een Man voor hem met een getrokken zwaard in Zijn hand. Jozua ging naar Hem toe en zei tegen Hem: Hoort U bij ons of bij onze tegenstanders? Hij zei: Nee, maar Ik ben de Bevelhebber van het leger van de HEERE. Nu ben Ik gekomen.”

— Jozua 5:13-15

De Amerikaanse Irene Duce werd in 1960 hoofd van de Carmel school, een nieuw geopende messiaanse school in Haifa die connecties had met een plaatselijke Bijbelschool. Door het uitbreken van de oorlog op vijf juni 1967 moest Irene, naast haar eigen taken ook de leraren vervangen die waren opgeroepen. Opnieuw hing Israëls toekomst aan een zijden draad en Irene voelde de noodzaak om niet alleen te bidden maar ook te vasten.

Ook al werden Amerikaanse staatsburgers geadviseerd om Israël te verlaten, het hoofd van de Carmel school wilde haar kinderen niet in de steek laten. Het onderwijs bleef gewoon doorgaan en op het hele uur werden de klasdeuren opengezet zodat de hele school het laatste nieuws kon horen.

Zes juni: door middel van het flanelbord was Irene het verhaal van David en Goliath aan het vertellen; op het moment dat David Goliath versloeg schalde de radio stem door de school: “In de Sinaiwoestijn heeft Israël de vijand een halt toegeroepen en bijna het Suezkanaal bereikt.” De monden van de kinderen vielen open. “De Westelijke Jordaanoever is nu in Israëlische handen,” vervolgde de nieuwslezer, “inclusief Nabloes, Ramalla, Jericho en Bethlehem.” Iedereen begon te juichen.

Zeven juni: een Bijbelschoolleraar kwam persoonlijk het grote nieuws vertellen: “Jeruzalem is herenigd en onder Israëlisch bestuur!”

“Profetieën zijn voor onze ogen vervuld!” fluisterde Irene.

Onvergetelijk waren de woorden van Motta Gur en het geluid van legerrabbijn Shlomo Goren’s Sjofar bij de Kotel die over de radio klonken. Het was bijna niet te geloven dat na negentien lange jaren heel Jeruzalem nu werkelijk in Israëlische handen was. Naomi Shemer schreef meteen een nieuw couplet voor Yerushaliyim shel zahav, veshel nechoshet veshel or…– “Jeruzalem van goud” dat een tweede volkslied werd.

De oorlog was echter nog niet over, want op de Golan werd nog hard gevochten. Irene bleef doorgaan met vasten en bidden. Tijdens het Bijbellezen viel het haar op hoe vaak de woorden “Adonai Tzva’ot” – de Heer der Heerscharen – het leger van de Heer” in de Bijbel voorkwam.

“Want Hij zal voor u Zijn engelen bevel geven dat zij u bewaren op al uw wegen. Zij zullen u op de handen dragen, zodat u uw voet aan geen steen stoot.”

— Psalm 91: 11, 12

“Heere, versterk en bewaar de Israëlische soldaten op de Golan!” bad zij.

Acht juni: De Golan hoogte was eindelijk in Israëlische handen. De bewoners van de Hulavallei en kibboetsiem aan de oostkant van het meer hoefden niet langer in angst te leven voor de Syrische scherpschutters die jarenlang hun leven tot een hel gemaakt hadden.

Negen juni: na de Jordaanse wapenstilstand trok men vanuit het hele land op naar de Oude Stad van Jeruzalem.

Twaalf juni: tijdens een dankdienst op de veranda van de Mt. Carmel school werd het lied “Het is volbracht!” gezongen. Zwak van het vasten, maar intens dankbaar wist Irene dat de Heer niet alleen haar Redder was, maar ook de “Bevelhebber van het leger van de HEERE”.

Langzaamaan drong de omvang van Israëls overwinning door tot het volk en de rest van de wereld. Velen beseften dat de Zesdaagse Oorlog van het begin tot het einde een groot wonder was geweest.

Irene is momenteel 100 jaar oud.

Na het overlijden van Irenes man en toen de Carmel school op laste van de rechtbank gesloten werd, verhuisde Irene naar Jeruzalem. Hier hertrouwde zij met een Egyptische Jood en bleef na zijn overlijden in de Narkis straat wonen. De nu blinde, 100-jarige Irene woont daar nog steeds met haar verzorgster.

Irenes bijzondere levensverhaal is te lezen in het Engelse boek From McComb to Jerusalem.

Petra-van-der-Zande_avatar-90x90

De auteur

Petra van der Zande

Petra van der Zande woont sinds 1989 in Jeruzalem. Samen met haar man zorgde zij 21 jaar lang voor vier meervoudig gehandicapte Israëlische pleegkinderen. Nu is zij onder andere actief...

Doneren
Abonneren
Agenda