Werkverschaffing

De werkverruimingskampen waren in de jaren dertig door de Nederlandse Regering gebouwd om werklozen in het kader van de werkverschaffing te huisvesten. Een aantal van deze kampen werd ontruimd om plaats te maken voor, door anti-Joodse maatregelen, werkloos geworden Joodse mannen. In januari 1942 werd de Joodse Raad in Amsterdam onder druk gezet en verantwoordelijk gesteld voor het leveren van Joodse werklozen. Onder andere Barak Linde, die herplaatst is te Zuidwolde en waar de voorstelling al twee maal is gegeven, is een stille getuige geweest van het verblijf en de deportatie van de Joodse mannen naar Kamp Westerbork. Daar stonden de treinen naar Auschwitz en Sobibor al klaar. Slechts een enkeling keerde terug.

Vergeet het niet

"De schaduwen dergenen die doodgemarteld zijn vergezellen ons op onze tocht. Ze verrijzen uit graven, putten, sloten, uit ovens, uit brandnetels, uit ongebluste kalk. Ze hadden allen het leven lief. Ze hielden van zonlicht en bloemen. Hun schimmen fluisteren ons toe: 'Vergeet het niet'." Met dit citaat van Ilja Eherenburg begint de volwassen roman Wij hadden het leven lief van Janne IJmker. Al in 2002 verscheen haar jeugboek Mijn vriend Samuel over hetzelfde gegeven, dat ze vernam van haar moeder Rieke van Goor. Rieke woonde als kind schuin tegenover Kamp Kremboong in Tiendeveen en zij stond model voor het meisje dat vriendschap sloot met een van de kampbewoners die op vrijdag te eten kreeg van haar ouders.

Aan jou geef ik mijn verhalen

Wat hebben een vieze zakdoek, een gekreukte brief en een pannetje eten met elkaar te maken? Hoe verloopt het verhaal van de koning en de jongen? Waar ontmoeten het meisje Riekie en de Jood Samuel elkaar? En waarom komt hun vriendschap in oktober 1942 abrupt tot een eind? Kom dat horen en beleven; opdat wij niet vergeten.

praktische informatie

• Locatie: Israëlcentrum in Nijkerk
• Datum en tijd: 15:00 - 16:00
• Gratis

Aanmelden voor het muziektheater is verplicht en kan via het formulier hieronder.