Pinto’s levensverhaal is opmerkelijk. Ze is opgegroeid in één van de armste buurten van Israël. Haar vader is doof en haar moeder zowel doof als blind. Ze is een hoofdrolspeelster van Nalaga’at, de eerste non-profit organisatie in de wereld die een theater voor doven en blinden runt.

Ondanks haar handicap is Pinto één van de meest expressieve en vasthoudende mensen in haar omgeving. Opgroeiend in een land dat niet was ingesteld op gehandicapten en met haar eigen moeilijke leerschool, vocht ze voor de rechten voor doven. Als getuige van haar ouders ongeletterdheid en de daarmee gepaard gaande problemen, was het Pinto’s missie om Hebreeuws en gebarentaal te leren. Niets kon haar tegenhouden. Ondanks haar handicap diende ze bij de Israëlische Luchtmacht en was ze zo succesvol, dat ze na haar dienstplicht werd gevraagd nog een aantal jaren bij te tekenen. Dat was een aanbod die niet elke gezonde soldaat krijgt. Na die termijn verkreeg ze van de president de welverdiende Bijzondere Onderscheidingsmedaille.

Na het afsluiten van haar rechtenstudie werd ze uitgenodigd om les te geven aan de prestigieuze Bar Ilan-universiteit, maar niets kon haar hart meer veroveren dan de benarde toestand van gehandicapten.

Centrum voor Doven

Uit het niets richtte Pinto het Israël Centrum voor Doven op. Met haar scherpzinnigheid begreep ze, ondanks haar opmerkelijke prestaties bij de Luchtmacht en in de juridische wereld, dat ze iets moest doen voor gehandicapten. Dat wilde ze het liefst niet alleen doen. Om gebarentaal als een gelijkwaardige taal te behandelen, moest ze ‘de grote jongens’, of in Pinto’s geval ‘de grote meiden’ rekruteren.

Zo benaderde ze de Amerikaanse Oscar-winnende dove filmactrice, Marlee Beth Matlin, en vroeg haar mee te werken ten behoeve van de ontwikkeling van de Israëlische dovengemeenschap. Samen organiseerden ze een evenement met de naam ‘A Sign of Succes’ (een teken van succes). De evenementenlocatie was het gerenommeerde Cinematheque in Tel Aviv. Meer dan driehonderd Israëlische dove mensen kwamen voor deze gelegenheid opdagen. Door dit evenement werkten Pinto en haar Amerikaanse deelgenoot creatief samen om de samenleving de belemmeringen en complicaties van hun achterban te laten begrijpen.

Hierop volgden stappen en wetgeving die het leven van de dovengemeenschap verbeterden. Dankzij Pinto gebruikt de Israëlische televisie voor de programma’s een doventolk. Het is dankzij Pinto dat elke dove inwoner hier wat aan heeft en begrijpt wat de televisie uitzendt. Erop gebrand dat andere doventalen ook worden erkend als gelijkwaardig, reisde ze de wereld af om overal bewustzijn te creëren voor de legitimiteit van gebarentaal voor doven.

Toen Pinto een paar jaar geleden Israël hiermee bestormde, ontstond er een vriendschap tussen haar en Naftali Bennet. Onder de indruk van haar vasthoudendheid betreffende de benarde toestand van doven, ondersteunde hij haar kruistocht.

Zoals het leven vaak gaat in Israël, is er het gevoel dat de cirkel weer rond is. In juni 2021 was het dezelfde Naftali Bennet, de nieuwe minister-president van Israël, die zijn “oude” vriendin in zijn nieuwe regering inzwoor.