Sluiten

Zoeken.

Interview met ds. Glashouwer: Is er hoop voor de kerk?

Door Paola Groenewold-Veenendaal - 

6 oktober 2020

GLASHOUWER-0016-HENK

Ds. Willem J.J. Glashouwer

In onze seculiere samenleving keren velen de kerk de rug toe. Zullen jongere generaties in de toekomst nog steeds naar samenkomsten komen? Wat is de hoop voor de kerk? Ds. Willem J.J. Glashouwer verliet als jongere de kerk. Hoe kwam hij weer bij de kerk terug? U leest het in dit interview!

Wat is volgens u de reden van kerkverlating?

Allereerst is het goed om te beseffen dat er eigenlijk twee soorten kerken zijn. De zichtbare en de onzichtbare kerk. De zichtbare kerk is wat wij er met onze kerkorganisaties en denominaties van maken. De onzichtbare kerk zit verscholen in al die zichtbare kerken en bestaat uit mensen die Jezus persoonlijk kennen. Die de beslissing hebben gemaakt om voor Jezus te leven. Dit kan geleidelijk, maar ook plotseling. Deze mensen hebben een levend geloof en dat kan je zien aan ze. Bijvoorbeeld aan de manier waarop ze leven of over anderen spreken. De negenvoudige vrucht van de Geest zoals beschreven in Galaten 5 wordt dan zichtbaar.

Als het gaat om kerkverlating, dan komt dat vaak door de prediking. Als je week in week uit hetzelfde dogmatische verhaal hoort en de tijd waarin we leven en de vragen die we hebben niet aan de orde komen, dan weet je het op een gegeven moment wel. Ik vind het niet gek dat mensen de kerk verlaten als ze iedere zondag doodgepreekt worden met een verhaal waar geen leven in zit.

De onzichtbare kerk zit verscholen in al die zichtbare kerken en bestaat uit mensen die Jezus persoonlijk kennen.

Als jongere keerde u de kerk de rug toe. Waarom?

Ik ben zelf radicaal tot geloof gekomen. Als jongere had ik namelijk helemaal niets met het geloof. Ik kan me niets herinneren uit mijn jeugd als het gaat om Bijbelverhalen en het geloven. De verhalen die me verteld werden gingen als water over een regenjas. Er bleef niets van hangen. Ik had geen Bijbelkennis. Wist ik veel van David en Jonathan. Ik had er geen enkele belangstelling voor. Als jongere keerde ik de kerk dan ook de rug toe.

Ik geloofde niet in het bestaan van God. De filosofen van de 19e eeuw waren mijn grote helden. Darwin leerde dat je God niet nodig hebt voor het bestaan van het universum. Marx leerde dat je een rechtvaardige maatschappij kan opbouwen zonder te kijken naar de wetten van de Bijbel. Freud leerde je met de psychologie hoe je een gelukkig mens kunt zijn zonder bekering en de kerk.

Als jongere klonk mij dat veel aannemelijker in de oren dan wat mij in de kerk verteld werd. Het was kennelijk wetenschappelijk betrouwbaar en geloofwaardig. Daarmee werd de Bijbel een sprookjesboek, dat historisch totaal onbetrouwbaar was.

De kerk gaf geen antwoord op vragen die in de wereld leefden. Het geloof en de werkelijkheid op aarde werden uit elkaar getrokken. Het geloof wordt hiermee iets zweverigs, waarbij Bijbel en wetenschap niets met elkaar te maken leken te hebben.

Bekijk onze

publicaties

Hoe bent u dan tot geloof gekomen?

Corvee voor mijn vader

Mijn vader was predikant en sprak veel op zondag en doordeweeks. Omdat hij bijna blind was, kon hij niet zelf naar de locaties rijden. Als iemand in ons gezin achttien werd, moest je je rijbewijs halen en je vader naar de plaatsen brengen waar hij zou spreken. Ik moest ook mijn corvee doen.

Op een avond moest ik mijn vader weer ergens heen rijden. Deze keer zat er ook een jonge predikant in de auto. Hij was een zendeling uit het Midden Oosten. Normaal bracht ik mijn vader en ging ik in de tussentijd ergens naar een café biljarten. Maar die avond vroeg mijn vader of ik een keer mee wilde gaan. Dat heb ik gedaan.

Op de terugweg in de auto vroeg mijn vader wat ik ervan vond. Ik zei (waar die andere man dus bij zat) dat ik ontzettend kwaad was. Zijn hele verhaal klopte niet. Het was totaal onbetrouwbaar wat hij uit de Bijbel haalt. Daarnaast probeerde hij al die ‘bloemkoolhoofden’, zoals ik ze oneerbiedig noemde (mensen met grijze haren), te overdonderen met zijn persoonlijkheid. Eerst was hij half in tranen, dan zette hij een geweldige stem op en dan zat hij te fluisteren. Het enige waar hij in geïnteresseerd was, was in hun geld, volgens mij.

In discussie met de jonge zendeling

Later moest ik die man thuisbrengen en hij nodigde me in huis om verder te praten. Dat heb ik gedaan. Ik had die hele week corvee en iedere keer moest ik hem thuisbrengen. Elke avond zaten we te praten en discussiëren. Ik vond dat ik intellectueel op alle punten won van hem, hij had geen verdediging. Wetenschappelijk bewijs was betrouwbaarder.

Tot het moment dat hij me aankeek en zei dat het geen zin meer had om nog verder te discussiëren. Het was vijftig procent dat hij gelijk had dat God bestaat en vijftig procent dat ik gelijk had dat Hij niet bestaat. “Maar”, zei hij, “ik weet zeker dat Hij bestaat. Ik heb net nog met Hem gesproken!”

Toen zei deze jonge zendeling tegen mij: “Why don’t you put it to the test?”. Waarom test je het niet? Geef jezelf radicaal over aan God en aan Jezus en kijk dan wat er gebeurt. Dat was voor mij een enorm goede vraag. Als God niet zou bestaan, dan zou er niets gebeuren. Maar als Hij wel bestaat, dan verandert alles radicaal.

Als hij niet bestaat, bestaat goed en kwaad niet, kan je doen wat je wil, het maakt toch allemaal niets uit. Pluk de dag en geniet van de dingen. Maar als Hij wel bestaat, dan bestaat er goed en kwaad en is er eeuwigheid. Dat maakt een gigantisch verschil. Dan zul je een keer voor Hem staan om rekenschap af te leggen.

Als hij niet bestaat, bestaat goed en kwaad niet, kan je doen wat je wil, het maakt toch allemaal niets uit.

De beslissing

Eerst stribbelde ik nog tegen, waarom zou ik die beslissing nemen? Als God bestaat, dan is Hij machtig genoeg om Zich aan mij te openbaren. Waarom moet ik dan eerst een beslissing nemen? De man vertelde me dat God Zichzelf aan ons heeft gegeven door Zijn Zoon te geven. “Jezus gaf zijn eigen leven uit liefde voor jou omdat Hij niet wil dat je naar de hel gaat maar eeuwig leven hebt. Wat meer kan iemand doen dan dat? Hij heeft Zichzelf al gegeven. Nu is het jouw beurt!”

Op de terugweg naar huis heb ik mijn Volkswagen Kever stilgezet. Ik zei: “God als U er bent, ik denk het niet, maar als U er bent, dan neem ik nu de beslissing om mezelf absoluut radicaal en helemaal aan U te geven. Honderd procent en dan zal ik U dienen voor de rest van mijn leven, zo goed als ik kan. Maar ik moet het wel zeker weten!”

Ik wachtte af wat er zou gaan gebeuren. Maar er gebeurde op dat moment helemaal niets. Ik dacht: “Dat eens maar nooit meer…”

Bezoek onze

tentoonstelling

Was u teleurgesteld op dat moment?

Ja misschien toch wel. Ik deed wat er nodig was en dan gebeurt er niets. Dat is eens en nooit meer, dacht ik. Ik besloot nooit meer zo stom te zijn om maar wat te prevelen in een ruimte waar niets is. Dus ik ben naar huis gegaan en naar bed gegaan. En toen gebeurde er wel degelijk wat. Ik werd midden in de nacht wakker en ik begon God te loven en te prijzen. Heel bizar, het overkwam mij.

Ik weet niet hoelang het duurde. De volgende nacht gebeurde hetzelfde en de derde nacht ook. Die derde nacht was het zo verschrikkelijk sterk. Ik zei: “Stop, stop, stop, ik barst van binnen! Mijn hart kan dit niet verdragen. Ik weet dat U bestaat!” Vanaf dat moment is alles radicaal anders geworden. Ik heb ervaren dat God er is. Ik had mijn bewijs.

Ik zei: “God als U er bent, denk het niet, maar als U er bent, dan neem ik nu de beslissing om mezelf absoluut radicaal en helemaal aan U te geven. Maar ik moet het wel zeker weten!"

Ook nu verlaten veel jongeren de kerk. Wat hebben deze jongeren van de kerk nodig?

De kerk heeft zich langzamerhand teruggetrokken in dogmatiek, geloofsleer en persoonlijk geloof. De wereld wordt de wereld gelaten. Terwijl je juist dan in een spagaat terecht komt.

Wat jongeren moeten doen is eerlijke vragen durven stellen. Ik voerde destijds veel discussies met mijn moeder en zij vertelde me dan dat ik het ‘gewoon’ moest geloven. Verstand op nul en blik op oneindig. Maar dat werkte niet voor mij. Ik had eerlijke vragen waar ik eerlijk antwoord op wilde.

De christelijke kerk moet proberen eerlijk antwoord geven op die vragen. Die antwoorden moet je dan wel hebben. Je moet je dus als kerk verdiepen in de vragen waar de wetenschap ons bijvoorbeeld voor stelt. Jongeren kan je niet met een kluitje in het riet sturen met ‘je moet het maar geloven’. Het is positief als je jongeren met eerlijke vragen een eerlijk antwoord probeert te geven.

Voor jongeren hebben we destijds met een paar vrienden de Evangelische Hogeschool opgericht. Voordat studenten naar de universiteit gaan, moet je ze een jaar te pakken zien te krijgen. Want dat is precies het moment waar velen afhaken. Op de universiteit komen er zoveel andere geluiden op ze af, dat het lastig wordt om die allemaal te verwerken. Velen verliezen dan hun christelijk geloof.

In dat jaar van de EH worden alle intellectuele problemen doorgespit. Jongeren leren wat de filosofische vooronderstellingen zijn van alle vakken van de universiteit. Ze leren wetenschapsfilosofie, zodat ze weten wat er te wachten staat. Vervolgens wordt de verbinding gelegd tussen het christelijke geloof en de werkelijkheid. Dat is precies wat de kerk meer zou moeten doen, zodat jongeren gaan zien dat geloof niet iets zweverigs is, maar dat er een verbinding is met onze werkelijkheid!

Het is positief als je jongeren met eerlijke vragen een eerlijk antwoord probeert te geven.

Stelt u zich voor: u staat voor een zaal met 2000 seculiere jongeren. U mag in vijf minuten wat vertellen over de kerk. Wat zou u zeggen?

Ik zou proberen uit te leggen wat mij bewogen heeft en wat het hart is van de kerk. Waar het hart van de kerk klopt. Dat kloppende hart is in de liefde van God en van Jezus. God is niet tegen ons, maar voor ons. Hij houdt zielsveel van ons en wil naast ons staan. Hij wil ons de weg wijzen naar een gelukkig leven.

Ware geluk is alleen te vinden in de liefde. God is liefde. Hij is nog veel meer, maar Zijn wezen is liefde. Al Zijn eigenschappen worden gekwalificeerd door de liefde. Het hoofdgebod is God liefhebben en je naaste als jezelf. Dat is het belangrijkste.

Als je de bron wil vinden voor je eigen geluk, dan vind je die alleen in God. Dat gaat de wereld je nooit geven. Je zult blijven hollen van de ene lustbevrediging naar de andere en van de ene materiële bevrediging naar de andere. Maar je hart blijft onrustig. Tot het rust vindt in God.

“Komt tot Mij, allen die vermoeid en belast zijn, en Ik zal u rust geven.”

— Mattheüs 11:28 (HSV)

Wat is de hoop voor de kerk in de toekomst?

We leven nu in een tijd waar het coronavirus het ons moeilijk maakt om als gemeente bij elkaar te komen. De kerk moet bijeenkomsten en kerk-zijn in andere vormen gaan gieten. In een land als China heb je huisgemeenten en hier heb je kringwerk en verenigingen. Ik denk dat kleinere bijeenkomsten veel meer toekomst hebben. Hoe wel er zeker ruimte is voor grotere bijeenkomsten.

In kleinere kringen klopt het hart van de kerk veel meer. Als je met elkaar Bijbelstudie kan doen en met je vragen ergens terecht kan, dan wordt geloven iets fantastisch! Iets wat je inspireert en wat je moed geeft. Wat vooral van belang is, is dat de Bijbel het voor het zeggen heeft. Waar de Bijbel opengaat, daar komen mensen op af.

Denkt u dat kleinere bijeenkomsten steeds meer gaan komen?

De tijd gaat je ertoe dwingen. We hebben nu nog godsdienstvrijheid. Maar in andere landen ligt de situatie heel anders. Daar wordt de kerk gedwongen om in kleinere eenheden bij elkaar te komen, net als de eerste christengemeenten.

Er zal een tijd komen dat we niet meer massaal bij elkaar kunnen komen. In Openbaring 13 lees je dat de hele wereld in de greep zal komen van het beest. Als gevolg daarvan zullen de gelovigen vervolgd worden.

Ik denk dat deze tijd bezig is om snel tot ontwikkeling te komen. Daarom is die onzichtbare kerk zo belangrijk. Dat mensen over de kerkmuren heen samenkomen en elkaar opzoeken. Net als in oorlogstijd. Wij zijn de geestelijke verzetsbeweging van de eindtijd.

Wat vooral van belang is, is dat de Bijbel het voor het zeggen heeft. Waar de Bijbel opengaat, daar komen mensen op af.

De toekomst klinkt mij nu best hopeloos in de oren. Is er wel hoop?

In de toekomst zullen christenen het nog zwaar gaan krijgen. Ook de onzichtbare kerk zal vervolgd worden. Er zal een soort wereldreligie komen die de gelovigen zal onderdrukken. De gemeente van Laodicea is een beeld voor de laatste kerk. De naam ‘Laodicea’ bestaat uit twee delen en betekent ‘het volk aan de macht’. Het volk regeert. Het heeft dezelfde betekenis als het woord ‘democratie’. In naam van de mens neemt de kerk de agenda van de wereld over. Als je in Openbaring over Laodicea leest, zie je dat Jezus niet meer in de kerk aanwezig is. Hij staat buiten aan de deur en klopt. Dat, terwijl de kerk denkt goed bezig te zijn.

De kerk is lauw geworden. Als gelovige mag en moet je in deze wereld radicaal zijn en je durven uitspreken. Niet lauw zijn. God haat de zonde, maar heeft de zondaar lief. Dus als dat je uitgangspunt is dan gaat het nooit om mensen te veroordelen, maar probeer je mensen uit liefde de weg te wijzen. Dan ga je naast en niet boven ze staan. Door je zo te gedragen en uit te spreken, worden mensen gewonnen voor het Koninkrijk.

De christelijke hoop is de hoop op de komst van Jezus. Als de dingen van de eindtijd zich gaan ontwikkelen, weet je dat Zijn komst steeds meer dichterbij komt! Als jongeren het profetisch woord gaan ontdekken, neemt de belangstelling toe om meer van de Bijbel te leren kennen. Het herstel van Israël in onze dagen is het grote teken van hoop voor de kerk en de wereld.

De komst van Jezus is het absolute grootste nieuws van hoop dat de wereld ooit heeft gehad! Er komt een Koninkrijk van vrede en gerechtigheid. Van Jeruzalem zal de vrede de hele aarde bedekken. Dat is nog eens hoop!

“Zie, Ik kom.”

Als de dingen van de eindtijd zich gaan ontwikkelen, weet je dat Zijn komst steeds meer dichterbij komt!

Dit interview verscheen deels eerder in onze gratis maandkrant Israël Aktueel. Nog geen abonnee?

Paola

De auteur

Paola Groenewold-Veenendaal

Doneren
Abonneren
Agenda